maandag 29 juli 2013

Opnames luisterboek

Begin augustus neemt Joubert Pignon in drie sessies live de luisterboekversie van zijn boek ‘Er gebeurde o.a. niets’ op voor een live publiek. De opnames worden gemaakt bij Horizonverticaal (Houtmarkt 7 Haarlem) De opnames zijn gratis toegankelijk. Tijdens de opnames blijft de bar open. Iedereen is welkom. Mensen kunnen tijdens de opnames gewoon gebruik maken van het toilet. Geroezemoes wordt aangemoedigd. Iedereen kan binnen komen en weggaan naar eigen believen.

Programma:
Vrijdag 2 augustus: Live opnames luisterboek (1/3) 20:00-23:00
Zaterdag 3 augustus: Live opnames luisterboek (2/3) 20:00-23:00
Zondag 4 augustus: Live opnames luisterboek (3/3) 15:00-18:00

donderdag 25 juli 2013

Nieuwe literaire stroming

Ik mail wat schrijvers of ze zin hebben om samen met mij een nieuwe literaire stroming te beginnen. Ik mail schrijvers tussen de negentien en de vijfendertig jaar oud. Ik mail dat onze tijd gekomen is, dat wij nu de teugels in handen moeten nemen en dat alles wat ooit gemaakt is verkeerd is en dat wij wel weten hoe het moet en dat onze poëtica de juiste poëtica is en dat we een onwijs goeie richting aan kunnen geven en dat we de wereld kunnen veranderen met onze taal en onze ideeën en zo. Een naam heb ik ook al: Da Smileyz. Om de positieve sfeer te benadrukken gebruik ik extra veel smileys in mijn mail. De meeste schrijvers mailen niet terug. De schrijvers die wel terugmailen zeggen dat ze het op zich wel een leuk idee vinden, maar dat ze niet zeker zijn of ze tijd hebben en dat ze me na de zomer over het plan terugmailen.

woensdag 24 juli 2013

Roman

Ik heb een boek met zeer korte verhalen geschreven. De meeste verhalen zijn tweehonderd of driehonderd woorden lang. Veel van de verhalen hebben iets met elkaar te maken. Omdat ik ze in een chronologische volgorde heb gezet, is er een langer verhaal ontstaan. Daarom is het korteverhalenboek ook als roman te lezen.
Natuurlijk zou ik het liefste een schrijver van zeer korte verhalen blijven (je hebt veel tijd over, je hoeft weinig te doen, je wordt bewonderd: vrouwen willen bloot met je in bed liggen, bij iedere signeersessie worden er dollars in je onderbroek gestopt), maar de wereld wil vooruitgang. Stilstaan is sterven, de wereld is gebouwd op evolutie.
Dit laatste schrijf ik met de grootste voorzichtigheid.
Ik mag natuurlijk niet nog een boek met zeer korte verhalen schrijven, ik moet natuurlijk een roman schrijven. Een roman is het echte werk.
Ik heb op het moment van dit schrijven tienduizend woorden geschreven van een roman. Ik moet er nog veertigduizend schrijven. Als je een roman schrijft, kun je niet zomaar vijftigduizend willekeurige woorden inleveren bij je uitgever. Er zijn strenge eisen. De woorden moeten zinnen vormen, de zinnen een verhaal en dat verhaal moet weer verschillende lagen hebben. Dan is het literatuur. In een literatuurboek bakt niet iemand een ei omdat hij honger heeft, in een literatuurboek bakt iemand een ei omdat hij wil neuken met zijn moeder. Daar moet je allemaal rekening mee houden wanneer je een literatuurboek schrijft.
Meestal ben ik na vierhonderd woorden mijn interesse in een onderwerp verloren. Bij dit stukje zou het betekenen dat ik nog iets meer dan honderddertig woorden moet schrijven, maar soms houdt de interesse eerder op.

donderdag 18 juli 2013

Uitslover

De overbuurman staat voor zijn huis. Hij leunt tegen de muur van zijn huis, hij staat tussen het raam en de open deur in. Hij kijkt bij me naar binnen. Ik zit achter mijn computer, ik bekijk websites, ik doe niet veel. Het is midden op de dag. Ik weet wat de buurman denkt, hij denkt natuurlijk dat ik niets doe, dat ik een uitvreter ben die op de zak van de gemeenschap teert en de hele dag lolly’s in de zon ligt te eten.
Ik heb gisteren een luisterboek van David Lynch geluisterd. Het luisterboek heet ‘Catching the big fish’, het gaat over creativiteit en is gelijk een gesproken reclamefolder voor transcendente meditatie. David Lynch vertelt onder meer dat het belangrijk is om, als kunstenaar, veel tijd te nemen voor het maken van een kunstwerk, dat het goed is om eerst vier uur niets te doen en dan een uur te gaan werken. Ik zit al zes uur achter mijn computer en heb alle websites die ik ken al drie keer bekeken. Ik heb een Word document open staan waar ik soms wat woorden intik. Ik kijk naar de buurman aan de overkant van de straat en vraag me af hoe lang hij daar al staat. Hij houdt zijn armen langs zijn lichaam en kijkt bij me naar binnen.
Mijn enige regel op het gebied van creativiteit is: ik moet driehonderd woorden per dag schrijven, dan is alles goed. Ik mag de hele dag in de tuin of in bed liggen of films kijken of boeken lezen of websites bekijken of aan mijn zak rommelen en aan mijn handen ruiken, als ik aan het einde van de dag maar driehonderd woorden geschreven heb. Als je driehonderd woorden per dag schrijft, heb je na drie maanden zonder inspanning en zonder het echt door te hebben een boek geschreven.
Ik sta op van tafel, pak een lolly uit de snoeppot en ga in de tuin liggen. Ik voel me een uitslover, omdat ik eenenveertig woorden meer geschreven heb dan de bedoeling is.

maandag 15 juli 2013

Subsidie

Ik heb subsidie aangevraagd voor mijn tweede boek. Ik moest formulieren invullen en vragen beantwoorden. Ik deed erg mijn best. Ik stuurde vijf exemplaren van mijn debuut mee, voor tien euro per stuk overgenomen van de uitgeverij. Dit jaar was er door het Letterenfonds tachtigduizend euro beschikbaar gesteld, te verdelen over acht onlangs gedebuteerde schrijvers.
Ik heb geen subsidie gekregen voor mijn tweede boek.
Ik moet mijn vriendin nog elfhonderd vijfendertig euro terugbetalen, ik moet de gordijnen om laten zomen, ik kan wel een nieuwe broek gebruiken, ik moet naar de kapper, ik heb een nieuw matras nodig, ik moet de vakantie afbetalen, ik moet nog dertien boeken kopen, ik moet naar de concerten van Eels en Woven Hand in het Patronaat, ik moet nieuwe sokken hebben, ik moet een nieuwe bril, ik moet een kunstwerk betalen dat ik in een dronken bui kennelijk gekocht heb, ik moet de schoonmaker nog drie schoonmaakbeurten betalen, ik moet met de bus en de trein naar Katwijk, ik moet een kleine tumor die ik op mijn achterhoofd heb laten verwijderen, ik moet twee katten en een konijn kopen, ik moet een rekening van tweehonderd euro betalen in mijn lievelingskroeg –waar ik nu al twee maanden niet ben geweest-, ik moet mijn NS-kortingskaart laten verlengen en ik moet voor het eerst in mijn leven een schutting kopen.
Maar dat gaat nu allemaal niet door.

zondag 14 juli 2013

Gesprek

In de trein voeren twee mensen, een man en een vrouw, een gesprek. Ik zit achter ze. Ik probeer een boek te lezen, maar word afgeleid door het gesprek. De mensen gaan er in hun gesprek allebei prat op dat ze goed gesprekken kunnen voeren. Ze scheppen tegen elkaar op hoe lang hun gesprekken met andere mensen duren en hoe hoog het niveau is. De twee mensen praten steeds door elkaar heen.
Daarna praten ze over andere mensen, die ze allebei kennen. Het komt erop neer dat de twee betere mensen zijn dan de mensen over wie ze praten. De twee lachen hard en schel. De man draagt een rood shirt en heeft stekeltjeshaar met gel erin. De vrouw heeft een bril en draagt haar haar in een korte, dikke staart. Aan de andere kant van de coupe begint een groep meisjes ook hard en schel te lachen. De twee kijken naar de groep en beginnen dan harder te lachen, over het gelach van de meisjes heen.

vrijdag 12 juli 2013

Inwoners

De president houdt een toespraak. Hij zegt tegen de inwoners van zijn land dat ze elkaar niet meer dood moeten schieten. Hij vindt het niet leuk dat de inwoners van zijn land elkaar doodschieten. Na het applaus loopt de president terug het Witte Huis in. Hij gaat achter een computer zitten en schiet met een radiografisch bestuurbaar vliegtuigje een paar mensen, aan de andere kant van de wereld, dood. Dat zal ze leren de vrijheid van de president en de inwoners van zijn land te bedreigen.