Appel

Ik loop langs een bejaardenhuis. (Dit is niet het bejaardenhuis waar mijn oma woont. Mijn oma gaat binnenkort verhuizen. Naar een ander bejaardenhuis. Maar niet naar het bejaardenhuis waar ik nu langsloop.) Vanaf haar balkon roept een vrouw me. 'Meneer!' roept ze. 'Ik heb mijn appel laten vallen! Kunt u mijn appel omhoog gooien? Ik ben bang dat ze er anders mee gaan gooien!' Ik zoek op de grond naar een appel. Zoveel soorten appels zijn er niet. Het kan een groene, een rood-gele of een gele zijn. Ik zie nergens een appel. Ik roep omhoog dat ik geen appel zie. De vrouw zegt dat ik beter moet kijken. Ze heeft toch echt een appel laten vallen. Ik zeg dat de appel weggerold kan zijn. Ik vergroot mijn zoekgebied. Nergens een appel te bekennen. Ik roep omhoog dat er hier, echt waar, nergens een appel ligt. 'Lieve help!' roept de vrouw. 'Dan hebben ze hem al te pakken! Dan hebben ze hem al te pakken!' De vrouw draait zich om. Ze loopt naar binnen, haar woning in. Ik hoor geen geluid uit de woning komen. De deur naar buiten staat gewoon open. Ik stap over een meloen, twee netten mandarijnen, drie avocado's, tien peren, zeven citroenen, een tros bananen, wat perziken, een kokosnoot en een kist sinaasappels en vervolg mijn weg.

Reuzen

De reuzen zijn vakkundig gevangengezet in de flats. Alleen de hoofden en de armen van de reuzen steken uit de flats. De armen zwaaien in het rond. De reuzen proberen elkaars handen vast te pakken. Het lukt ze net niet. Met hun hoofden happen de reuzen naar vogels.

Coverquotes

Mijn boek komt eraan. Het is binnenkort te koop in boekwinkels en via internet. Ik ben dan ineens een echte schrijver. Het is een kwestie van tijd voor ook ik benaderd word voor coverquotes; wervende quotes die op de voorkant van boeken worden gezet zodat mensen in de boekwinkel denken 'Hé, Schrijver X vindt dit een goed boek, laat ik het vlug kopen.'
Ik plaats hieronder vast een paar quotes die ik af kan geven, voor later gebruik. De prijzen staan erachter. Alle prijzen zijn exclusief btw en verzendkosten. De bovenste drie quotes zijn momenteel (tijdelijk) extra voordelig geprijsd. Geïnteresseerden kunnen mailen naar joubertpignon@gmail.com

'Geniaal' - Joubert Pignon (€ 5,-)

'Meesterwerk!' - Joubert Pignon (€ 7,-)

'Een stilistisch pareltje' - Joubert Pignon (€ 9,-)

'In één ruk uitgelezen' - Joubert Pignon (€ 6,-)

'Overdonderend!' - Joubert Pignon (€ 8,-)

'Met humor ontrafelt [...] het diepste leed'- Joubert Pignon (€ 19,-)

'[...] is de nieuwe Grote Drie' - Joubert Pignon (€ 23,-)

'Unieke combinatie van vertedering en wreedheid' - Joubert Pignon (€ 6,-)

'Dit boek heeft geen coverquotes nodig' - Joubert Pignon (€ 21,-)

'De taal van [...] is ritmisch en verrassend' - Joubert Pignon (€ 12,-)

'Groots, geestig en diepzinnig' - Joubert Pignon (€ 9,-)

'Een totaalboek' - Joubert Pignon (€ 11,-)

'Een groots verhaal over loutering en bezinning' - Joubert Pignon (€ 3,-)

'Een hoogtepunt in zijn/haar oeuvre!' - Joubert Pignon (€ 5,-)

'Schurend, venijnig en ontroerend' * - Joubert Pignon (€ 7,-)

Quotes met een * erachter hebben al een lief baasje gevonden. Meer coverquotes in voorbereiding.

X

Mijn vriendin had overhemden voor me gekocht. De overhemden waren veel te groot. We probeerden de overhemden weg te geven aan mensen van wie we vermoedden dat ze de overhemden zouden passen. Niemand bleek ze te passen, de overhemden zijn voor iedereen te groot. Nu liggen de overhemden onderin de boekenkast. Op de letters T, U, V en W. De boekenkast is gerangschikt op schrijversnaam, alfabetisch, we hebben geen schrijvers die met een X beginnen in huis. Sinds de overhemden in de boekenkast liggen, ben ik dertig kilo aangekomen. Iedere dag ongeveer een kilo erbij. Ik eet geen chips meer, ik wil het proces remmen, maar het helpt niet. Ik stop met koffie, met suiker, met kaas, met koolhydraten, ik begin ’s middags pas te drinken, ik koop een crosstrainer (waar ik twee keer per dag een kwartier op beweeg), ik doe buikspieroefeningen, ik draai ellipsen met mijn heupen, ik probeer het vet – door mijn huid heen – uit elkaar te kneden, maar het helpt niets. Het gaat om vijf overhemden: twee witte, twee blauwe en één grijze.

Klok

Ik kom dronken uit de stad. Ik loop naar huis. Het is nacht. Vlakbij mijn huis is een snackbar. Het licht is nog aan. Ik heb best wel honger. Door het glas zie ik het meisje achter de toonbank huilend naar de klok kijken. De snackbar is verder leeg. Ik ga naar binnen en bestel bij het meisje een patat met en een groentekroket. Ze kijkt me even aan. Ze heeft een blauw oog. Ik wijs op mijn oog en probeer genoeg geld in mijn portemonnee te vinden. Alle munten lijken op elkaar. Ik geef het meisje een hand munten. Ik krijg geen wisselgeld terug. Gesis van frituurvet. Ik blijf aan de toonbank staan en vraag aan het meisje of ze een emmer frituurvet op haar oog gekregen heeft. Ik houd me aan de toonbank vast om niet om te vallen.
Het meisje vraagt of ik het hier wil opeten of mee wil nemen. Ze kijkt op de klok. Ik zeg dat ik het hier op wil eten, als dat nog kan. Ze kijkt weer op de klok.
Ze zegt dat ze van haar vader moet trouwen, dat ze van haar vader niet in een snackbar mag werken, maar dat ze moet trouwen en een goede vrouw moet worden. Goede vrouwen werken niet in een snackbar, zei hij. Haar vader had al een geschikte kandidaat op het oog. ‘Toch niet je neef?’ vraag ik. Ze zegt dat haar neef in een rolstoel zit. Het gaat om iemand anders.
Ze zegt dat ze niet meer naar huis durft. Ze is bang dat haar vader en haar broers haar thuis opwachten. Mijn bestelling is klaar.
Ik ga aan een tafel zitten. De patat is nog te heet om te eten, maar ik eet toch. Om de beurt eet ik drie patatjes en neem ik een hap van de groentekroket. Ik verbrand mijn lip aan de kroket.
Als je wil, zeg ik, mag je wel bij mij logeren. Ik heb een rommelkamer die ik toch niet gebruik, zeg ik, daar past makkelijk een luchtbed in.
De rommelkamer waar ik het over heb, is de werkkamer van mijn vriendin. Mijn vriendin is een paar dagen bij haar moeder, om in rust en stilte aan haar scriptie te werken.
Het meisje draait de frituur uit en zegt dat we dan meteen moeten gaan. Snel eet ik mijn eten op.
Ik probeer op de klok te kijken, maar kan de wijzers niet goed zien.
Op de werkkamer van mijn vriendin pompen we het luchtbed op. In de rommelkamer staan een tafel, een stoel en een kast met boeken. Op de tafel liggen alle pennen recht. We pompen om de beurt tien keer. Als het meisje pompt, leg ik mijn hand op haar rug. Ze maakt een korte beweging met haar schouder. Ik trek mijn hand terug. Ik pak een slaapzak en een kussen die ik op het luchtbed leg.
Ik ga naar mijn slaapkamer. Door de muur heen hoor ik het meisje woelen op het luchtbed. Ik krijg een sms van mijn vriendin. Ze sms’t of ik een leuke avond heb gehad en dat ze morgenochtend al thuiskomt. Ze kon bij haar moeder maar geen rust vinden. Ze sms’t dat ze me mist.

Cover van het boek

Dit is de cover van mijn boek. Het boek verschijnt donderdag 4 oktober (Werelddierendag). Reserveer nu alvast een exemplaar bij uw boekhandel, etc.