woensdag 14 december 2011

Blaauwhooft

Dit voorleesavontuur gaat niet door. Het voorleesavontuur dat in het stukje tekst onder dit stukje tekst staat, wel.

Carel Helder van Torpedo Magazine heeft me gevraagd of ik zondag 15 januari tussen 15:00 en 17:00 meedoe met het voorlezen van verhalen in Café 'T Blaauwhooft. Ik heb ja gezegd, zoals ik eigenlijk overal ja op zeg, ik ben een vriend van de mensen. Er lezen nog meer mensen voor en er worden opnames voor de web-radio gemaakt.

zondag 6 november 2011

Mededeling

Volgend jaar verschijnt, als alles meezit, bij uitgeverij Atlas een boek dat ik geschreven heb. Ik ben het nu aan het schrijven. Ik ben ongeveer op de helft. Het wordt een boek met daarin korte verhalen die samen één groot verhaal vormen. Een roman in korte verhalen, zoiets.
Dit houdt in dat ik mijn korte verhalen op moet gaan sparen en er minder op dit weblog zet. Zodat het boek nog wat verse verrassingen bevat. Zodat mijn zeventien dagelijkse unieke bezoekers het boek gaan kopen, ik miljonair word en een ruime woonark gevuld met lijfeigenen kan kopen.
Op dit moment heb ik een boek van 101 pagina's. Ik schrijf door, gooi er begin volgend jaar de helft uit en hoop dan rond de 150 goede pagina's uit te komen. Met de juiste bladspiegel moet het boek tot 440 pagina's op te rekken zijn.

woensdag 19 oktober 2011

Oproep:

Binnenkort begin ik aan de roman ‘Densen’, een biografisch boek over mijn goede vriend René van D..
Ik wil dat het een roman wordt die bol staat van spanning en avontuur. Omdat ik zelf geen fantasie heb, en alleen kan schrijven over dingen die echt gebeuren, roep ik de lezers van dit weblog op me te helpen:
Verzin een activiteit die René en ik in de biografie kunnen ondernemen
De beste inzendingen winnen een diner met René van D.. Ik kom mee en beschrijf de avond. Zo winnen de mensen met de beste ideeën niet alleen een diner met René van D., maar maken ze ook kans om in de biografie te komen. Inzendingen graag naar: joubertpignon@gmail.com

zaterdag 8 oktober 2011

Feest

Ik ben klaar met werken. Ik loop de dierenwinkel uit, op weg naar het station. Op de stoep zit een blinde man vast tussen zeven geparkeerde fietsen. Hij tikt met zijn stok om zich heen, hij draait en keert, maar overal om hem heen staan fietsen. Hij zit vast. De mensen op straat kijken toe. De man tikt en tikt. Het loopt dood, roept iemand.

Ik ben op een feest. De uitgeverij die mijn boek uit gaat brengen, bestaat twintig jaar. Ik ben uitgenodigd, ik hoor erbij, ik ben een echte schrijver.
Omdat ik moest werken in de dierenwinkel, kom ik pas binnen op het feest als het feest al lang bezig is. In de trein hebben mijn vriendin en ik patat gegeten. Ras patat met mayonaise. De mayonaise smaakte naar verse eieren.
Tafels met warm eten zover het menselijk oogt reikt. Aan de bar mag je zoveel drinken bestellen als je wilt, je hoeft er niet voor te betalen.
Yvonne K., de beroemde schrijfster, loopt voorbij. Ze blijkt honderdvijftig centimeter lang, dat is niet veel voor iemand die het malle idee in haar hoofdje heeft gehaald dat ze gelijkwaardig is aan de man. Het kan natuurlijk ook dat de uitgeverij een dwergdubbelganger van Yvonne K. heeft ingehuurd. Ter vermaak van de gasten. Ik durf het niet te vragen. Ik zak door mijn knieën en kijk of ik nog meer dwergdubbelgangers zie, maar die zie ik niet.
Ik word voorgesteld aan Luc de Vos, één van mijn helden, van wiens muziek ik hartstochtelijk veel houd. Als ik hem een hand geef, val ik bijna om. Ik zak ineens door mijn linkerknie. Even vrees ik dat die duivelse dwergdubbelganger met haar kopje tegen mijn knieholte is gebotst. Maar ik zie het onding nergens. Luc blijkt een nog geweldiger mens dan ik durfde te hopen en ik denk dat we voor eeuwig vrienden zijn geworden.
Alle Belgische schrijvers zijn met een bus naar het feest vervoerd. Plots is er consternatie. De bus vertrekt! De Belgische schrijvers gaan op een rij staan en wachten tot ze het signaal krijgen in de bus te mogen stappen.
De bekende geschiedenisschrijver Geert M. loopt voorbij. Hij zet zijn glas rode wijn op ons tafeltje neer en loopt door. Ik kijk naar het glas en zeg tegen mijn vriendin, wat zouden we daarvoor kunnen krijgen, als we dat glas op Marktplaats.nl zetten? Een ober vraagt of hij het glas mee kan nemen. Ik zeg, helaas niet. Straks komt Geert terug, ziet dat zijn glas weg is en dan heb je de poppen aan het dansen.
Als Geert na een half uur nog niet terug is, sla ik zijn glas wijn achterover. Moge zijn schrijverskracht in mij overvloeien. Ik voel geen schrijverskracht, wel een brok as in mijn mond.
Het feest nadert zijn einde, we trekken onze jassen aan. Samen met wat schrijvers wachten mijn vriendin en ik op de bus die naar het station gaat. De bus komt, we stappen in. Één van de schrijvers gaat in het gangpad staan, hij verbergt zijn dronkenschap niet, hij schreeuwt tegen de passagiers dat hij een groot schrijver is. Of ze wel weten wie hij is. De mensen kijken naar buiten of kijken op hun telefoons of ze nog mail hebben. De bus maakt een bocht, de schrijver pakt een stoel vast. Ik zie dat zijn gezicht even verkrampt. Dan vult de bus zich met een weeïge strontlucht. De schrijver laat de stoel los, steekt zijn vuist in de lucht en roept, naar mijn huis chauffeur: nog één wijntje bij mij thuis!

zaterdag 10 september 2011

Anarchistenbruiloft

Een vriend vertelt me dat hij laatst moest cateren op een anarchistenbruiloft. Er kwam tweehonderdvijftig man. Hij maakte voor tweehondervijftig man een maaltijd die bestond uit Ratatouille, Turks brood en salade. Na het eten kwam een anarchist naar mijn vriend toe. Hij wees op zijn lege bord en zei, dit is toch geen anarchisteneten!

vrijdag 26 augustus 2011

Luxembourg


Gisteren traden AHJ Dauztenberg, Tim Foncke en ik op het Noorderzonfestival in Groningen op. We lazen voor, we speelden onze show Luxembourg. Ter gelegenheid van dit optreden drukte Reve-biograaf Nop Maas een boekje, dat de titel Luxembourg meekreeg.
Luxembourg werd in 33 exemplaren gedrukt, gesigneerd en genummerd. Luxembourg telt 28 pagina's verhalen, korte verhalen en brieven. Luxembourg werd gezet uit de bembo.
We raakten niet uitverkocht. Er zijn nog enkele exemplaren over.
Geïnteresseerden kunnen mailen naar joubertpignon@gmail.com. Luxembourg kost tien euro, dit is inclusief verzending.
Videobeelden van het optreden volgen later.

Update: Mijn exemplaren zijn op. Ik kan alleen nog gemaild worden voor de gezelligheid. Tim Foncke heeft wellicht nog een enkel exemplaar. Zie zijn blog voor de contactgegevens.

zaterdag 23 juli 2011

2 Minuten: Kruimels

Voor de Twee Minuten-reeks van Torpedo Magazine las ik het verhaal Kruimels voor. Het werd gefilmd, opgenomen en is nu op de website van Torpedo Magazine te zien. Het filmpje is hier te bekijken.

Live verhaaltjes voorlezen doe ik donderdagavond 25 augustus op het Noorderzon-festival in Groningen, samen met mijn goede vrienden A.H.J. Dautzenberg en Tim Foncke. Of zoals Tim Foncke schrijft:
'Na een dolle literaire avond in Haarlem besloten A.H.J. Dautzenberg, Joubert Pignon en ikzelf om samen op tournee te gaan. Donderdag 25 augustus staan we op het Noorderzon-festival in Groningen. De tournee bestaat voorlopig uit 1 optreden.'

maandag 18 juli 2011

Person

Op straat staan een vader en zijn dochtertje. Ik loop voorbij. De vader buigt zich naar zijn dochtertje en zegt, It relaxes you, but destroys you as a person. Ze knikt. Waarom ook niet.

zaterdag 4 juni 2011

Minuut

Van mijn relatietherapeut moest ik mijn vrouw een minuut lang in haar ogen kijken. Een minuut is lang. Dus ik had een boek meegebracht.

woensdag 27 april 2011

Lezing

Ik ben aanwezig bij de Willem Arondéuslezing, uitgesproken door Thomas von der Dunk. Het is om de hoek. We staan op het Vlooienveld,tegenover het Provinciehuis. Von der Dunk is in zijn lezing kritisch op de PVV, het provinciebestuur zegde zijn lezing af. Nu staat hij buiten, voor het provinciehuis en spreekt een menigte van brave blanken toe. Ik sta ertussen. We hebben brood en bier mee.
Aan de overkant van de straat praat een man in de boord van zijn lichtbruine jas.
Alle politieke partijen hebben toffe jongens uitgenodigd die 'vrijheid' en 'gelijkheid' roepen. De camera's draaien. Een mevrouw van D66 leest een zelfgeschreven gedicht voor.
Onze Islamitische broeders en zusters zijn afwezig. Barcelona-Real Madrid?
Als er een anti-korte-stukjes-schrijvers-partij zou zijn, en er zou een anti-anti-korte-stukjes-schrijvers-partij-lezing worden gehouden, zou ik wel even komen kijken, denk ik.

donderdag 14 april 2011

Vlees

Als ik wakker word, dendert een sloopkogel door mijn hoofd. Mijn mond is vies en droog. Mijn hoofd ligt op mijn natte aantekeningenschrift. Mijn gezicht zit vol blauwe vlekken. Wat ik geschreven heb is onleesbaar.
Alle lichten zijn aan.
Ik was op de buurtvergadering om te klagen over mijn buren, over hun overlast, maar was te dronken om een volle zin te vormen. De wijkagent knikte, maar maakte geen aantekeningen. Na afloop trakteerde er iemand op cake.
Bij de lunch had ik een glaasje rosé te veel gedronken. Op straat heb ik goedkope sigaretten gebietst.
In mijn aantekeningenschrift is één filosofisch inzicht gered van mijn dronken taal, mijn boezem zwelt van trots als ik het teruglees:
Het Kabinet Rutte bestaat uit Liberalen (verkiezen het vlees boven de geest), Christenen (verkiezen de geest boven het vlees) en Vrijheidsstrijders (willen geen Halal-vlees in de schappen).

maandag 11 april 2011

Cassettebandje

Ik ben vijftien jaar. Ik ben verliefd op een meisje. Buiten regent het. Ik maak voor het meisje een cassettebandje met één liedje erop. Ik wikkel het cassettebandje in bruin papier, loop naar buiten, stop het in haar brievenbus. Op het cassettebandje staat dit liedje.

dinsdag 5 april 2011

Hero

De nieuwe baby van mijn zusje lijkt op Hero Brinkman, de politicus. Hij ligt daar maar in zijn wieg. Hij heeft een speen in zijn mond. Af en toe haalt hij de speen uit zijn mond en grijnst me toe met zijn grote, witte tanden.

zondag 20 maart 2011

Snippers

In mijn broekzak zitten zes papiersnippers. Op vijf van de snippers staat een zin, deze vijf zinnen vormen samen een verhaal. Op de zesde snipper staat een idee voor een cartoon.

Iedere dag koop ik voor één euro een woord bij een zwerver die voor mijn supermarkt staat.
Ik zie de zwerver, geef hem een euro, hij geeft mij een briefje met een woord erop.
De zwerver doet niet zijn best, zijn keuzes liggen voor de hand.
Op het briefje staat bijvoorbeeld ‘benzine’ geschreven.
Ik onderhoud de zwerver volgens een cao die niet op papier staat.

‘s Avonds lees ik op teletekst dat WikiLeaks enkele documenten heeft gepubliceerd van de NIA, de Zuid-Afrikaanse geheime dienst. Daaruit blijkt dat de voormalige President Nelson Mandela een zware verstandelijke handicap heeft.

woensdag 16 maart 2011

Feest

Ik ben op een feest dat echo's aan de feesten uit mijn jeugd oproept.

Ik zit dan in groep 8. Niemand durft iets, iedereen zit aan de kant en staart naar zijn voeten.
Over de lege dansvloer gaat een discolicht heen en weer. Twee meisjes beginnen maar met elkaar te dansen. Hun voorbeeld vindt geen navolging.

Tragiek achtervolgt me als een dolle hond die mijn geur maar niet uit zijn neus krijgt.
Op het feest twitteren mensen met mobiele telefoons aan hun followers dat ze zich superieur aan het feest voelen. Vandaag is dat het Blogbal, dat bloggen als literaire stroming etc., etc.
Al dat verspilde, in zichzelf gelovende talent, tranen in mijn ogen, etc.
Pownews is op het feest om de brokstukken van een subcultuur aan hun kijkers te voeren. Een veel te mooi journalistenmeisje vraagt een doodsbange blogger of hij zich schaamt een blogger te zijn. De blogger stamelt en zweet. Het mooie meisje heeft de buit binnen en verlaat het Blogbal met verwrongen mond.
Aan de overkant van de trambaan vindt het Boekenbal plaats.
Op het Blogbal draagt een man met gehoorapparaatjes een zelfgemaakte sticker op zijn overhemd, op de sticker heeft hij 'blogparel' geschreven. Twee vrouwen met gespierde billen lopen op stelten rond in witte paardenpakken. Een jongen lacht.
Naast de trambaan staan taxi's vol Turken neus aan kont.
Iemand stoot me aan en zegt dat ik in het echt mooier ben dan op de foto op mijn blog.

donderdag 20 januari 2011

Markt

Op de markt (ik zit verlegen om appels) kom ik een oude jeugdvriend tegen. We hebben elkaar drie jaar niet gezien na een verwarrende sms-ruzie onder invloed van drank. Hij heeft zich bekeerd tot de Islam. Zijn nieuwe vrouw mag me geen hand geven. Een high five kan er ook al niet vanaf.

woensdag 19 januari 2011

File

Ik sta voor het eerst in de file. Ik ken de gezichten in de file niet. We rijden naar Antwerpen, waar een boek van Tim Foncke wordt gepresenteerd. Onze uitgever zit achter het stuur van zijn witte haai.
Tim Foncke heeft mij gevraagd een praatje te houden tijdens de presentatie van zijn boek en het eerste exemplaar in ontvangst te nemen. Twee dozen met boeken liggen in de kofferbak. Tijdens het stilstaan blader ik door het boek.
Tim Foncke en ik hebben elkaar nog nooit ontmoet, we kennen elkaar via internet. Ik zit met mijn vriendin op de achterbank. Ik heb twee flessen likeur meegebracht. Ik ben de enige die van de likeur drinkt.
Na vier uur zijn we nog niet voorbij Den Bosch. Ik laat mijn vriendin Tim Foncke bellen om te vertellen dat we later komen.
Mijn vriendin zegt tegen Tim Foncke, Hoi, met Joubert, we zijn wat later. Het is een meisje, hoor ik Tim Foncke zeggen.
Na negen uur komen we aan in Antwerpen.
De meeste gasten zijn al weg. Ik stel me voor aan Tim Foncke, ik vertel hem dat ik geen meisje ben. Ik overhandig Tim Foncke het eerste exemplaar van zijn boek en houdt mijn praatje dat uit twee zinnen bestaat:
'Ahoy, roestige matrozen, ahoy' en 'Op schoot bij de rolstoelkoning'.

dinsdag 18 januari 2011

Alibi

Ik ga vreemd. Deze stukjes zijn mijn alibi. Ik laat ze vervaardigen in een sweatshop in India. Als ik 's avonds bezweet na dampende kokosavonturen met woeste negerinnen thuiskom vraagt mijn vrouw hoe het ging vandaag. Met een zucht laat ik haar mijn nieuwste stukje zien. Ik heb vandaag weer flink geleden voor de literatuur, zeg ik dan.

vrijdag 14 januari 2011

Geslaagd

Via internet bestelt een blanke voor dertig euro aan Chinees eten, dat hem door een neger wordt bezorgd. De multiculturele samenleving is geslaagd.

donderdag 13 januari 2011

Mond

Ik ben een kanker. Ik roddel en ik lieg. Ik profileer mezelf ten koste van anderen. Ik bedoel het goed. Ik praat met een mond vol verwachtingen waar ik nooit aan zal voldoen. De haat die ik opwek, richt zich nooit op mij. Als ik mijn mond open, komt er ergens ruzie. Ik blijf buiten schot. Ik ben het oog van de orkaan die ik zelf heb veroorzaakt.
Ieder leger zou mij in zijn gelederen moeten hebben.

maandag 10 januari 2011

Lichaam

Ik ken mijn eigen lichaam niet, ik heb het nog nooit goed bekeken. Als ik mijn voet zou moeten herkennen uit een rij van veertien anonieme voeten zou me dat niet lukken. Als ik door een wreed toeval een lichaamsdeel zou verliezen, zou ik het lichaamsdeel wel missen, denk ik.